Alternatywni muzycy hip-hopowi w Polsce
Ekspansja hip-hopu w polskiej kulturze popularnej stała się w ostatnich latach zjawiskiem, którego po prostu nie sposób zignorować. O popularności tego gatunku muzycznego najlepiej świadczy o niej druga edycja akcji hot16challenge, która odbiła się w sieci wielkim echem i wydostała się daleko poza rap – swoje zwrotki nagrali celebryci, youtuberzy, sportowcy, politycy, lektorzy, aktorzy. Całe to zgromadzenie ujawniło tym samym oczywisty fakt – polskiego rapu, mimo że oficjalnie nadal nie wyszedł on z kuluarów, słuchają po prostu wszyscy i śmiało można stwierdzić, że stał się on nową muzyką popularną, tak jak stało się to w Stanach Zjednoczonych już kilka lat temu. Hip-hop nie jest jednak zjawiskiem jednolitym: raperzy różnią się od siebie umiejętnościami wokalnymi, poglądami, tematyką czy ekspresją, ale niewiele osób byłoby zapewne w stanie uwierzyć w fakt, że doczekaliśmy się w polskim rapie prawdziwej odnogi alternatywnej, złożonej z wyjątkowo barwnej brygady artystów, którzy wolność tworzenia przedkładają znacznie ponad brzmienia, które są aktualnie popularne i odważnie idą pod prąd rwącej rzeki panujących w muzyce trendów.
Wilk chodnikowy
Bisz jest bardzo nietypowym przykładem polskiego rapera, który po swoim niezwykle udanym debiucie komercyjnym zapadł się pod ziemię z punktu widzenia przeciętnego słuchacza hip-hopu, któremu nie chce się raczej grzebać głębiej w odmętach internetu. Raper absolutnie nie zrezygnował ze swojej muzycznej kariery, która była dla niego spełnieniem marzeń; zdecydował się natomiast odbić w zupełnie innym kierunku, chcąc ustrzec się oskarżeń o odcinanie kuponów od sukcesu. Wskutek tej decyzji powstał "Labirynt Babel", nagrany w ramach zespołu B.O.K., który był płytą hip-hopową, ale radykalnie inną – pompatyczną, natchnioną i poruszającą się w obrębie najgłębszych przemyśleń filozoficznych. Następnie Bisz połączył siły z muzykiem zespołu Pustki, Radeksem, by wspólnie stworzyć "Wilczy humor" – płytę, od której wielu słuchaczy hip-hopu się odbiło, a która była prawdziwym ukłonem Bisza w stronę alternatywy. Brzmienia te były zdecydowanie bardziej złożone i niekompatybilne z uchem przeciętnego słuchacza, ale bydgoskiego rapera absolutnie to nie zraziło i po dziś dzień kroczy on dumnie swoimi ścieżkami, wydając płyty solowe, w duecie lub w ramach zespołu.
Szczeciński erudyta
Łona jest jednym z najbardziej specyficznych polskich raperów, którego śmiało można określić mianem weterana sceny hip-hopowej. Muzyk ten nagrał swój debiut w duecie z producentem, Webberem, jeszcze w 2001 roku, kiedy miał na karku zaledwie dziewiętnaście lat, i od tamtego momentu konsekwentnie i regularnie zachwyca słuchaczy hip-hopu wyjątkowo barwną odmianą hip-hopu, charakteryzującą się niezwykle dopieszczoną i bogatą polszczyzną, klasycznym brzmieniem i nietypowym doborem tematów, wśród których dominują obserwacje socjologiczne i polityczne. Łona cieszy się opinią jednego z najinteligentniejszych polskich raperów, ale konsekwentnie pozostaje na uboczu sceny hip-hopowej, izolując się od trendów i stawiając, wraz z Webberem, na tworzenie własnych, alternatywnych, unikalnych brzmień.
Legendarny Afrojax
Michał Hoffmann jest nietypowym polskim muzykiem, który swoją karierę muzyczną zaczynał ponad dwadzieścia lat temu, kiedy w ramach zespołu Afro Kolektyw tworzył czystą muzykę alternatywną, która przyniosła mu sporą popularność. Obecnie znany jest przede wszystkim z ekstremalnych przedsięwzięć publikowanych pod szyldem Legendarnego Afrojaksa – muzyka Michała jest lirycznym ekstremum okraszonym wyjątkowo przyjemnymi, organicznymi bitami, której po prostu trzeba doświadczyć. Płaszczyk przekleństw i kontrowersyjnych wersów skrywa w niej bowiem wyjątkową wrażliwość na otaczającą nas rzeczywistość. Michał Hoffmann wydał również płytę, którą sam określa mianem "poważnej". "Nikt nie słucha tekstów" to bardzo ambitny, alternatywny materiał, który porusza dojrzałe tematy w dojrzały sposób, a przy tym zachwyca obecnością wielu renomowanych gości.
